Γάμος στο Bamako

Το γλέντι του γάμου είναι γυναικεία υπόθεση, οι άντρες απουσιάζουν, μιά φορά τους είδαμε να παρατηρούν από απόσταση.

Οπότε:

Ετοιμασίες καλλωπισμού,

πορεία στο κόκκινο χώμα,

...και νάμαστε!

Οι γυναίκες ίδιας συγγένειας φοράνε παρόμοια ρούχα.

Μόνο μη σε πιάσει στο στόμα της!

Τι γλύκα!

Ευχαριστούμε για υπομονετικές πόζες κυρίες μου!

Ακολουθεί, η ορχήστρα, συνήθως οι μόνες αντρικές παρουσίες.

Οι παραδοσιακοί γάμοι περιλαμβάνουν κυρίως ορχήστρες αποκλειστικά κρουστών, ναι, ναι, ικανές να δημιουργήσουν πραγματική μουσική γλεντιού και ατέλειωτου χορού!

Χωρίς ηλεκτρική ενίσχυση φυσικά! Μόνο οι τραγουδίστριες χρησιμοποιούν ενίσχυση, συνήθως από ντουντούκες, σπανιότερα από μικροφωνική -της συμφοράς (μικρο-φονική).

Έχουμε και λέμε:

O djembefola κάνει solos που αυτονομούν τα χέρια και τα πόδια από το σώμα των χορευτριών.

Το σπάνιo tama (talking drum) ρολλάρει κρουστές νότες

Το μπάσο Djelidoundoun σέρνει το χορό σε παράξενα μονοπάτια (out of the) beat που κουνάνε τη καρδιά από τη θέση της!

Το αριστερό χέρι παίζει τη κουδούνα με το βαρύ δαχτυλίδι στον αντίχειρα...

...και το αριστερό αυτί την ακούει με πάθος.

Σε άλλη περίπτωση συναντήσαμε πιο μελωδική σύνθεση όπου εκτός από το απαραίτητο djembe υπήρχε το καταπληκτικό παραδοσιακό n'goni,

ξεχαρβαλωμένα (πλην χαρούμενα και ξεσηκωτικά) drums,

ηλεκτρική κιθάρα και όμορφο μπάσσο (ο δείκτης του δεξιού χεριού του ρασταφάρι ήταν ατροφικός, έπαιζε λοιπόν με το μέσο και το παράμεσο, αναρωτιόμασταν πως λειτούργησε αυτή η αναπηρία στην απόφαση του να μάθει μπάσο).

Εδώ βέβαια χρειάζονταν μικροφωνική -που ήταν Ok- και το αποτέλεσμα ήταν απολαυστικό. Aσφαλώς έχουμε και video!

Ο χορός είναι σύντομος (15-20'') και έντονος, καμιά φορά περισσότερες από μία στη πίστα.

Αρχίζει αργά και κορυφώνεται σύντομα σε κρεσέντο. Η έξοδος περιλαμβάνει κάποιο προσωπικό σκέρτσο, απότομο αλλά και χαλαρό ταυτόχρονα.

Ουπς! Αυτό ήταν ένα super τελείωμα.

Αυτά είναι!!! Και εμείς χορέψαμε κάποτε αλλά αυτά τα ντοκουμέντα θα τα δείτε μόνο στο wikileaks!

Yanfolila

Η φωτό στην αυλή του Taka, φετισέρ (μελλοντολόγου και θεραπευτή-μάγου μέσω ξορκίων, θυσιαστηρίων και βοτάνων) αλλά και δικαστή και εξαιρετικού djembefola (μουσικού αφρικάνικων κρουστών), στο Yanfolila, 250 Km νότια του Bamako, πολύ κοντά στα σύνορα με τη Γουινέα. Αμέσως μόλις φτάσαμε εκεί, φύγαμε φορτωμένοι σε μηχανάκια για το μικρό χωριό Komissana, 80 km νότια, όπου είχαν να παίξουν σε γιορτή των παραδοσιακών κυνηγών.

Περάσαμε εκεί 4-5 μέρες (ο χρόνος στρεβλώθηκε πια οριστικά μέσα μας) και ήταν όλο καλύβια και γιορτές και καθαρή φιλοξενία. Μετά ξεκινήσαμε να γυρίζουμε, μπήκαμε από παραδρόμους στη Γουινέα, μείναμε ένα μερόνυχτο σε μία συστάδα καλυβών/χωριών στη φτωχή χώρα που μας αρέσει και όταν τελικά γυρίσαμε στο Yanfolila ολο-καφετί απ' τη σκόνη αλλά με λαμπερή διάθεση, βγάλαμε αυτή την ένα σώμα-μιά ψυχή πόζα.

Από αριστερά προς δεξιά: Abloba, Taka, Issa.

Taka και Issa πιασμένοι χέρι-χέρι.

Ντάλα καταμεσήμερο, έχουμε φάει ρύζι, ήπιαμε αρρωστημένα κόλα κόλα και πάμε για μάθημα.

Πραγματικό baobab σαν του μικρού πρίγκηπα. Νέοι σημαδεύουν ψηλά στα κλαριά του με μακρυά ραβδιά και γκρεμίζουν μερικούς από τους γλυκόξινους καρπούς του κάθε μέρα, για να φάει ο καημενούλης ο Issa που αυτή την ώρα υποφέρει από μαλάρια στο σπίτι μας, ιδρώνοντας πυρέσσων.

Περαστικά Issa, αύριο μεθαύριο θάσαι καλά.



Δύει ασημένιος ήλιος στις πλάτες των πιο αγαπητών φίλων γαϊδάρων. Άπειροι είναι γύρω μας και προσθέτουν στο τοπίο κάτι από Ναξο ή Αμοργό, πολύ εξυπηρετικοί στο ανθρώπινο είδος που δείχνει να τους σέβεται. Γοερή και επικοινωνιακή η φωναξιά τους με επιστρέφει κάθε φορά μελοδραματικά στο αργό παρελθόν.


Στη μικρή νησίδα ένας κροκόδειλας λιαζότανε και πρόλαβα να δω τη ανάγλυφη σκληρή ράχη του καθώς χάνονταν στα εξαιρετικά ρηχά νερά του βάλτου, μη προκαλώντας τη παραμικρή ρυτίδα στην επιφάνεια τους. Πενήντα μέτρα πιο δίπλα κάνουμε μαθήματα κρουστών κάτω από ψηλά σκιερά δένδρα.

Βamako Δύο χιλιάδες έντεκα

Εδώ cyber Bamako. Mε το καιρό να δροσoφυσά 20 C, η ζωή λαδώνει τις ράγες της επιβίωσης.

Μεσάνυχτα ήταν και εφτάσαμε στο Bamako, παρούσα η χαρακτηριστική μυρωδιά της Αφρικής και το ξαπλωτό μισοφέγγαρο. Το αισιόδοξο πρωινό και ο θαμπός ήλιος. Καλώς ήρθαμε, μας αναλογούν ώριμες συγκινήσεις!


Αν εξαιρέσουμε κάτι ψιλοδιάρροιες (μιας και τρωγοπίνουμε ότι περπατά, έρπει και πετά), η υπόθεση μουσική πάει πρίμα!

Στη καρδιά του αρτιζανά ο Λευτέρης δοκιμάζει το καινούργιο ngoni του.

Είναι χαριτωμένα τα παιδιά των αλλωνών! Πανάλαφρα ευλύγιστα μωρά, δεν τα πολυφιλάνε εδώ, το κάνουμε εμείς. Στην Αγγλία θα μας έκλειναν μέσα αυθωρεί, ετούτοι μας κυτούν απορημένοι.

Καλλιτεχνικά yiang σε πορεία προς το γάμο. Αναζητείται εμπλουτισμός με γιν τιριπιριταμ.

Εξώφυλλο στο ELLE

Πέρασαν deja 6 με 8 μερόνυχτα, βολικά τα φτιάξαμε όλα, οπότε καιρός να τα αφήσουμε. Αύριο Δευτέρα λέμε να φύγουμε νοτιοδυτικά της χώρας κατά το Wassolo. Η ανάσα της επαρχίας θα είναι (επειγόντως!) πιο καθαρή.

Est-que on est arrives?

Η μεν Κατερίνα ως η πρωτάρα της παρέας έφτασε αμέσως, με έντονη φωτογραφική ματιά. Μάλλον είχε φτάσει πριν κινήσει.

Οι δε μεγάλοι, φευ, αντιμετώπισαν καθυστερήσεις, που οι νύμφες των Πρεσπών απέδωσαν σε κινητικά προβλήματα της προσαρμοστικότητας λόγω συσσώρευσης αναμνήσεων από τις προηγούμενες επισκέψεις.

Εντέλει το πράγμα στρώνει και οι αφίξεις ολοκληρώνονται -όπου νάναι!

Μπορεί να ξαναγίνει διασκεδαστικό, υποψιαζόμαστε, καθώς,

μιλώντας με ποιήματα/ζητούμε να αποκτήσουμε/καινούργια ερωτήματα.

O.

Μη κοιτάς κάτω!

Αναχωρούμε η επιστρέφουμε? Να περιμένουμε τις εντυπώσεις να κατακαθήσουν ή να τις επικαλύψουμε με φρέσκιες προτού ο αλέκτωρ λαλήσει τρις? Είναι το πιο μακρυνό ταξίδι αυτό εντός μας? Είναι η φυγή ένα γοητευτικό σύνδρομο?

Αφρική! με τη μοναδική ικανότητα να αλαφρώνεις τον υπαρξισμό της παιδιών της αφθονίας! Σε ευχαριστούμε.

Πορτραίτα.