afrolex

- 2005: Ξεκινώντας ένα τρίμηνο οδοιπορικό στη Γουϊνέα και στο Μάλι, ενδιαφέρον μας φάνηκε να αφηγούμασταν τις καυτές εικόνες που θα συναντάμε στους φίλους, εικόνες που θα τους συγκινούσαν και θα τους διατηρούσαν κοντινή και ελκυστικότερη την εικόνα μας! - 20/12/2010: Five years after, το sequel, σαν λογοτεχνικό έργο σε συνέχεια!

Όνομα:

Τρίτη, Μαρτίου 28, 2006

Bamaco.

Φτάσαμε επιτέλους! Και εδώ η ίδια αμηχανία απέναντι στις φωτογραφικές μηχανές, έχουν αναπτύξει μιά έκτη αίσθηση που εντοπίζουν κάθε απόπειρα!

Μικρά και ζουμερά τέλεια mangos, η έγχρωμη αποτύπωση μιας ηπείρου! Αισθανόμασταν απέναντι τους (και όχι μόνο) τη συνεχή έλξη των μελισσών προς ζουμερά άνθη...

Ρύζι φθηνό και φθηνότερο, διαβαθμίζει ακόμα και τη φτώχεια! Πάντα λευκό (ένα παράπονο), είναι η αποκλειστική τροφική διέξοδος των πολύ φτωχών. Το εκ-τιμήσαμε ιδιαίτερα.

Όμοια έντονη με το Conakry, κυριαρχεί και εδώ η πολυχρωμία, αλλά η υποδομή έχει βελτιωθεί και ξεπερνάει τη σύγκριση, οι ανοιχτές αποχετεύσεις έχουν κλείσει, η δόμηση ορθώνεται πολύ συχνά πέραν του ισογείου, μοντέρνα κτίρια απαντώνται.

Σε σχέση με τη πριν τρία χρόνια επίσκεψη μας, βρήκαμε το Bamaco εντυπωσιακά αλλαγμένο προς το πιο ανεπτυγμένο, καθαρό, ευγενικό, σχεδόν τουριστικό! Κοντά στο να θεωρηθεί αψεγάδιαστο, αποσαφήνισε τη διαφορά των δύο χωρών που επισκεφθήκαμε.

Η αγορά του Bamaco θύμισε τα αραβικά σουκ, είναι άλλωστε πιό έντονα ισλαμική η επιρροή στη κοινωνία, να θυμίσουμε ότι οι χοροί sabar στους δρόμους έχουν απαγορευτεί εδώ και χρόνια, λόγω της ιδιαίτερης σεξουαλικότητας που επιδεικνύονταν από τις γυναίκες.

Δεν μπορέσαμε να αποφύγουμε την αναρώτηση του πως θα εξελίσσονταν η κοινωνία στην εμβριθή πληθωρικού ταλέντου και αισθησιασμού μαύρη ήπειρο άμα έλειπε η παιδεία του Ισλάμ. Θα ακρωτηρίαζε κατ' εξακολούθηση τις γυναίκες της ή μπας και άνοιγε ιδανικούς δρόμους προς τη σεξουαλική ελευθερία?

Τι μυστήριο πράγμα! Μετά το πρώτο ξάφνιασμα που το αξιολογήσαμε απόλυτα θετικό, σύντομα η σκέψη μας αναζήτησε το φτωχότερο, ελαφρώς απειλητικότερο, ισόγειο Conakry, στο σταματημένο του χρόνο, ας όψεται η βαρειά δικτατόρευση του και η καταβύθιση της οικονομίας του κατά τη περίοδο του Sekou Toure. Τι αλλεργία έχουμε πάθει με τον πολιτισμό? Που θα μας οδηγήσει αυτό, γιατρέ μου?