Εδώ ας σταθώ...
...κι ας δω κι εγώ τον κόσμο λίγο.
Θάλασας του πρωιού κι ανέφελου ουρανού,
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη,
όλα ωραία και μεγάλα φωτισμένα.
Εδώ ας σταθώ... Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
-τα είδα αλήθεια μια στιγμή σα πρωτοστάθηκα-
κι όχι κι εδώ τες αναμνήσεις μου,
τες φαντασίες μου,
τα ινδάλματα της ηδονής...
Κ. Καβφ.
posted by afrolex | 6:29 μ.μ.
6 Comments:
Τα ινδάλματα της ηδονής
της μνήμης τα πηγάδια,
είναι από χθές κι απ' άλλο χθες
και μένουν στα σκοτάδια.
Τ' αύριο σεντόνι αδειανό
κραδαίνει από πέρα,
σήμερα λάμπει η ακρογιαλιά
τώρα φωνάζει η μέρα!
Ορέστη να 'σαι καλά που μας ταξιδεύεις κι εμάς με τις φωτογραφίες και τα κειμενάκια σου. Καλή συνέχεια!
ένας παρατηρητής της περιήγησης
Μα το ξέρεις απέξω ή δεν πας πουθενά χωρίς τον Καβάφη σου;;;!!!
Αλίκη
Γλυκειά φελάχα κλάψε
μες στην όμορφη βραδιά
και τα δάκρυά σου θάψε
κάτω απ' τη χουρμαδιά
Κλαίει απόψε πληγωμένη
της φελάχας η καρδιά
κλαίνε τ'άστρα, το φεγγάρι
κλαίει και η χουρμαδιά
(κάτι σε στιχάκι κι εγώ...)
"Για το Μαντράς, τη Σιγκαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ,
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία
κι' εγώ σκυμμένος σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία".
Κάπως έτσι αισθάνομαι όταν σας διαβάζω και αυξάνεται η διάθεσή μου "να τα γαμήσω τη μάνα όλα".
Τη φελάχα τη θλιμμένη
που 'βρεξε τη χουρμαδιά,
ποιός θα την παρηγορήσει
να της γιάνει την καρδιά;
Τ' αστεράκια, το φεγγάρι
ή η γλύκα του χουρμά;
Μήτε ο ουρανός με τ' άστρα
μήτε η γλύκα του χουρμά,
τη φελάχα θα την κάνουν
πάλι να γλυκογελά.
Μόνο ένας ταξιδιώτης
από μέρη μακρινά,
(που ΄χει όνομα αρχαίο
κι όμορφη κορμοστασιά),
μ' ένα στίχο "δανεισμένο"
τη φελάχα τη μεθά!
Να ζήσουν οι φελάχες και οι "εξωτικοί" επισκέπτες τους!
A, na eiste kala bre, mas kanate kai hamogelasame prwi sta mavra ksena! Polla filia!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home